Ασβεστοποιός Τενοντίτιδα Ώμου

Είναι συχνή πάθηση του ώμου , αρκετές φορές ιδιαίτερα επώδυνη. Οφείλεται στην εναπόθεση κρυστάλλων ασβεστίου στο στροφικό πέταλο των τενόντων. Παρουσιάζεται συχνά ελαφρώς κεντρικότερα από την κατάφυση του υπερακανθίου στη κεφαλή του βραχιονίου. Το ασβέστιο σταδιακά οργανώνεται έχοντας υφή αρχικά όπως κρέμα οδοντόπαστας και αργότερα σκληραίνει σαν κιμωλία.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ :

Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι οφείλεται σε τοπική ισχαιμία (μειωμένο οξυγόνο) στην κατάφυση των τενόντων του στροφικού πετάλου πιθανώς λόγω κάποιου γνωστού ή ανεπαίσθητου τραυματισμού στη περιοχή ή μηχανικών παραγόντων όπως το σύνδρομο πρόσκρουσης στροφικού πετάλου. Αυτό οδηγεί σε ινοχόνδρινη μεταπλασία και σε εναπόθεση κρυστάλλων ασβεστίου.

Η πάθηση χαρακτηρίζεται από διαφορετικές φάσεις: Υγιής τένοντας, προασβεστοποιητική φάση με ινοχόνδρινη μεταπλασία , ασβεστοποιητική φάση, τη φάση απορρόφησης και τη φάση αναγέννησης των ιστών.

Οι ασθενείς που νοσούν από ασβεστοποιό τενοντίτιδα μπορεί να εμφανίσουν πόνο κατά τη διάρκεια της εναπόθεσης κρυστάλλων αλλά πολύ συχνότερα κατά τη φάση της απορροφησης.

Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού μέχρι και 60% εμφανίζει ασυμπτωματική εναπόθεση κρυστάλλων ασβεστίου στους τένοντες του στροφικού πετάλου, και συχνά αυτό αποτελεί τυχαίο ακτινολογικό εύρημα. Σε συμπτωματικούς ασθενείς εμφανίζεται πόνος αρκετές φορές έντονος ,  και ο ασθενής  κρατά τον ώμο του εντελώς ακίνητο. Μετά από μερικές μέρες το έντονο άλγος υποχωρεί σταδιακά . Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει μέτριου βαθμού πόνος στο ώμο επι μονίμου βάσεως συνοδευόμενο με δυσκαμψία και περιορισμό των κινήσεων. Αυτά τα επεισόδια μπορούν να προκληθούν αρκετές φορές.

Η διάγνωση γίνεται σχετικά εύκολα με μια ακτινογραφία ώμου. 

Σε επιμένωντα συμπτώματα και συχνά επεισόδια γίνεται παραπομπή για MRI scan ώμου προς καθορισμό της ποιότητας των τενόντων του στροφικού πετάλου.

Η θεραπεία είναι αρχικά συντηρητική με αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα φάρμακα.

Σε περιπτώσεις με σοβαρό πόνο ή επιμονή του πόνου παρά τη συντηρητική θεραπεία μπορεί να γίνει έγχυση  στεροειδούς στο υπακρωμιακό, χώρο σε μια προσπάθεια να μειωθεί η φλεγμονή και να ανακουφιστεί ο ασθενήσ από τα συμπτώματα.

Σημαντική επίσης είναι η φυσιοθεραπεία.